Είναι άνθρωποι που έχουν για σπίτι τους ένα παγκάκι, μια εσοχή σ’ ένα στενό δρομάκι ή σ’ ένα κατάστημα, που μένουν σε υγρά υπόγεια, σε διαμερίσματα χωρίς ρεύμα, που μεταφέρουν όλη μέρα στους δρόμους το βιος τους, που χάνονται στις εξαρτήσεις και τριγυρνούν σαν φαντάσματα, «αόρατοι» μπροστά στους βιαστικούς να τους προσπεράσουν, συμπολίτες τους. Αυτούς τους ανθρώπους προσπάθησε να κάνει «ορατούς» η διαδραστική- περιπατητική παράσταση, που διοργανώθηκε το Σαββατοκύριακο από το MSF Urban Spaces- ομάδα Θεσσαλονίκης, που αποτελείται από τις οργανώσεις Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF), ΑΡΣΙΣ- Κοινωνική Οργάνωση Νέων, Kids Save Lives- Τα Παιδιά Σώζουν Ζωές, NΑΟΜΙ Οικουμενικό Εργαστήριο Προσφύγων και PRAKSIS.
Οι συμμετέχοντες περιδιάβηκαν εννέα σημεία του κέντρου της Θεσσαλονίκης, όπου πολλές φορές βρίσκουν καταφύγιο άστεγοι, σε μια προσπάθεια να δουν με μια διεισδυτική ματιά πλευρές της πόλης με άλλη σημασία. Όπως τα παγκάκια του πάρκου Τσιρογιάννη ή τον πεζόδρομο της Δαγκλή, όπου κοιμούνται κάποιες φορές άστεγοι και αποτέλεσε την αφετηρία της διαδρομής.
«Το σύνθημα “Μένουμε σπίτι” κατά τη διάρκεια της καραντίνας δεν θα μπορούσε να έχει εφαρμογή σε πάρα πολλούς ανθρώπους γιατί τους έλειπε ένα βασικό δικαίωμα, το δικαίωμα στη στέγη», ανέφερε η κοινωνική λειτουργός Στεφανία Πανταζή. Κάνοντας μνεία σε στοιχεία που αφορούν τη Θεσσαλονίκη την περίοδο 2017-2021, σημείωσε ότι 2500 άνθρωποι ζήτησαν βοήθεια στις δομές του δήμου Θεσσαλονίκης που εξυπηρετούν άστεγους, «κάτι που σημαίνει ότι περίπου 500 άνθρωποι τον χρόνο ζητούν υποστήριξη».
Ολόκληρη η δημοσίευση στον παρακάτω σύνδεσμο:
