Τα κορίτσια της AΡΣΙΣ, Street Work στους δρόμους της Θεσσαλονίκης
Πηγή: www.lifo.gr
Τις συνάντησα στο κτίριο της ΆΡΣΙΣ. Νωρίς το πρωί. Λίγο πριν την πρώτη εξόρμηση στους δρόμους της πόλης. Η Μπόνα, η Έλενα, η Μόνικα και η Μαρία. Μία από τις καλύτερες ομάδες Street Work στα Βαλκάνια. Χωρίς ωράριο. Χωρίς διακριτικά. Με τις παιδικές ζωγραφιές κρεμασμένες πίσω τους. Η Μπόνα μετράει μία δεκαετία στο χώρο του Street Work. Κατά τη διάρκεια της θητείας της έχει εκπαιδεύσει αποστολές αρκετών γειτονικών χωρών, δημιουργώντας τη νέα γενιά των Street Workers. Η ίδια κατευθύνει τη δράση της ομάδας στη Θεσσαλονίκη. «Πρώτο μέλημα είναι να σκανάρουμε όλες τις περιοχές της πόλης για να έχουμε μία εικόνα των παιδιών που πέφτουν θύματα εμπορίας και εκμετάλλευσης μέσω της εργασίας στο δρόμο. Προσπαθούμε να καταλάβουμε υπό ποιες συνθήκες αυτά τα παιδιά και αυτοί οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να ζητιανέψουν και να δουλεύουν σε αυτές τις συνθήκες. Στη συνέχεια ακολουθεί η διαδικασία της προστασίας. Τα παιδιά στον δρόμο ανήκουν σε διάφορες περιπτώσεις. Αποτελούν θύματα εκμετάλλευσης είτε από τους γονείς και το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον, είτε από δουλεμπόρους μέσα από το trafficking. Στην πρώτη περίπτωση στόχος μας είναι να βοηθήσουμε στην ένταξη του παιδιού και στην προστασία του μέσα στο περιβάλλον που ήδη έχει. Στην περίπτωση του trafficking ειδοποιούμε αμέσως την Αστυνομία και τον Εισαγγελέα ανηλίκων, προτού ο δουλέμπορος μεταφέρει το παιδί σε άλλη βαλκανική χώρα».
Οι ηλικίες στους δρόμους της Θεσσαλονίκης διαφέρουν. Όπως και οι εθνικότητες. Η Μαρία έχει συναντήσει από κοιμισμένα βρέφη στις αγκαλιές των μαμάδων τους μέχρι επικίνδυνους και δασκαλεμένους ενήλικους. «Έχω δει παιδιά από μηνών μέχρι 18 χρονών. Στο δρόμο θα συναντήσεις όλες τις ηλικίες να πουλούν χαρτομάντιλα, λουλούδια, κεριά, λαχεία, να παίζουν ακορντεόν, να ζητιανεύουν, να μαζεύουν σκουπίδια, σιδερικά και ρούχα από τους κάδους. Το πρόβλημα ξεκινάει από την περιοχή της Μπότσαρη και φτάνει ως το κέντρο. Ειδικότερα μεταξύ Φαλήρου και Ανάληψης παρατηρείται μεγάλη παρουσία παιδιών. Αυτό που αλλάζει χρόνο με το χρόνο είναι το προφίλ των παιδιών. Τα πρώτα χρόνια τα παιδιά προέρχονταν κυρίως από την Αλβανία ενώ τώρα τη θέση τους έχουν πάρει ανήλικοι από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Ένα από τα κατορθώματά μας είναι ότι από την πρώτη φουρνιά, το 80-90% των παιδιών από την Αλβανία γράφτηκαν στο σχολείο! Τώρα τους δρόμους έχουν κατακλύσει οι Ρουμανόφωνοι. Τις πιο μικρές ηλικίες τις έχουν αυτοί. Και τα νούμερα μεγαλώνουν συνεχώς. Από το 2002 έως το 2009, μέσα σε διάστημα τόσων χρόνων, είχαμε εντοπίσει 450 παιδιά, ενώ μόνο πέρσι εντοπίσαμε 400!».