Η ζωγραφική αποτελούσε πάντοτε έναν τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων και των σκέψεων των καλλιτεχνών. Ορισμένοι από τους σπουδαιότερους και διαχρονικούς μουσικούς άλλωστε, όπως ο Ludwig van Beethoven (1770 – 1827), ήθελαν τα έργα τους να είναι σαν ένας πίνακας ζωγραφικής, έτσι ώστε να μεταφέρουν τις εικόνες που εμπνέονταν στον ακροατή. Η ζωγραφική λειτουργεί ακόμα και στις μέρες μας σαν ένας κοινός τόπος για όλους τους ανθρώπους, σαν κοινή γλώσσα θα μπορούσαμε να πούμε, που φέρνει κοντά άτομα από διαφορετικές κουλτούρες και κράτη και τους βοηθάει να επικοινωνήσουν ακόμα και αν δεν μιλούν την ίδια γλώσσα.
Μια από τις ασυνόδευτες ανήλικες που διαμένει στη Μονάδα Ημιαυτόνομης Διαβίωσης της ΑΡΣΙΣ στα Ιωάννινα θέλησε από την πρώτη στιγμή να επικοινωνήσει, μέσα από την τέχνη της ζωγραφικής, και να στείλει σε όλο τον κόσμο το μήνυμα της ένταξης, της αλληλεγγύης και της ελευθερίας.
ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΣΟΙ… Τι κι αν δε μιλάμε την ίδια γλώσσα;
Η έκθεση έγινε στο πλαίσιο της 10ης Γιορτής Πολυγλωσσίας που διοργάνωσε ο Δήμος Θεσσαλονίκης.
Η λειτουργία των εποπτευόμενων διαμερισμάτων χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα “Επιχορήγηση Ν.Π. ΑΡΣΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΝΕΩΝ για την υλοποίηση του έργου “ΠΥΛΗ”», με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο του Εθνικού Προγράμματος του Ταμείου Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης 2014-2020 (ΣΑΕ755/2).
